Gouden randje

Vrijdagen hebben op de school van Groot Ventje altijd een feestelijk tintje. Dan wordt de dag - en de week - afgesloten in de monumentale hal, alle kinderen in een wijde kring, en elke klas brengt een liedje. Daarna stormt iedereen het weekend in.
Gisteren was het extra feestelijk. Extra veel ouders, aan elke klasdeur een feestelijk gedekte tafel, door de kleuters versierde kerstbomen, kaarsjes. De klassen zongen hun liedjes, en enkele kinderen haalden hun instrument tevoorschijn. Zeven-, acht-, negenjarigen die op hun cello, viool, piano kerstmuziek speelden: de hall hield zijn adem in. En daarna warme chocomelk en cake - koekjestaart die ze zelf gemaakt hadden voor de kleuters - aan de feestelijke tafels, en wensen die alle kanten op vlogen. Honderden wensen gingen ook, aan witte ballonnen, de lucht in, een kleine bijdrage aan Music for Life.
Na zoveel warms en moois repten Groot Ventje en ik ons naar de andere kant van Leuven. Afspraak met mijn Liefste Vriendin, die enkele jaren aan de andere kant van de wereld woont, maar met man en klein ventje hier komt feesten. Het weerzien was, als altijd, warm. Terwijl Groot Ventje wachtte op de Pannenkoek Die Maar Niet Kwam, babbelden wij bij, over de kinderen, de kinderziektes, de groeicurven, de eerste stapjes en de kleuterklas, het werk, de plannen, de mannen, de moeders en schoonmoeders. Vanbinnen werd ik een en al glimlach.
Sommige dagen hebben écht een gouden randje.