Er zijn momenten dat ik, niet de minste beweging opmerkend bij slapend Klein Ventje, speur naar een trillinkje van zijn neusvleugels of een zuchtje adem over zijn lippen, en uiteindelijk mijn hand behoedzaam op zijn borstkas leg. Er zijn momenten dat ik, voor het slapengaan, de kamer van Groot Ventje in loop en met met mijn hand zachtjes over zijn haren streel.
Nu wacht ik op het telefoontje dat ze wakker is, mijn mama.
2.1.07
Slaap
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
en, is ze goed wakker geworden?
Ja hoor - gelukkig maar.
Een reactie posten