Winteravond

Het is al avond wanneer hier de eerste sneeuw valt, eerst wat weifelend, smeltend nog voor hij de grond raakt, dan in dikkere, overtuigde vlokken. Het is bijna niet te geloven dat al dat wit dat nu haast alles bedekt, zoals het weerbericht voorspelt, morgen verdwenen zal zijn.

Mijn Liefste en ik kijken elkaar aan. Even twijfelen we, dan lachen we. Gewoontes en principes zijn mooi, maar dit is misschien de enige sneeuw van deze vreemde winter.
Gauw een fleecetrui over de pyjama, warme winterjas aan, fleecemuts op, en Groot Ventje en Mijn Liefste gaan nog heel even naar buiten. Klein Ventje kijkt van achter het raam zijn ogen uit. Als ik Groot Ventje even later recht van buiten zijn warme bedje in draag, glinsteren zijn oogjes.

Droom maar lekker, Groot Ventje.