Deze week ging Groot Ventje op speelweek. Zelfde plek als de Ridderweek die hem zo was bevallen, zelfde monitrices, zelfde soort activiteiten, en een thema op maat van Groot Ventje gesneden: bouwen. Het kon niet stuk.
Een en al enthousiasme was hij maandagochtend. Een onweer gooide roet in het eten. Veel roet. Sinds hij op zeekamp werd opgeschrikt door een oorverdovend nachtelijk onweer vlak boven onze slaapplek, is onweer je reinste nachtmerriemateriaal.
Dinsdagochtend waren het dus tranen, die een hele ochtend duurden. Aan de namiddagactiviteit kon hij niet weerstaan. 'Ik wil hier nóóit meer naartoe!' klonk het 's avonds. Woensdagochtend opnieuw tranen, tot aan het tienuurtje. Verder een leuke dag, maar: 'Dat moet je niet meer doen, hoor, hier centen voor betalen.' Samen keken Groot Ventje en ik gisteravond naar de weersvoorspellingen op de site van het KMI. Wolken, regen, wind, maar géén onweer. Vanochtend werd er nog wat tegengeprutteld, maar kijk: geen tranen meer. De hele dag heeft hij leuk gespeeld, en toen ik hem vanavond ging halen, vooraf al opgelucht dat de speelweek voorbij was, morgen gaat hij naar oma en opa L., trok hij een beteuterd gezicht: 'Morgen is het over dakwerken, en nu kan ik niet komen.'
5.7.07
Het kan verkeren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Herkenbaar, Karin.
Onze ventjes gaan binnenkort ook op bouw- en ridderkamp. Hopelijk valt het mee, maar ik vrees, zeker bij de jongste, ook voor traantjes :-(
ach, en die laatste dag had hij er dan wel zin in...
't zijn toch pateekes hè!
Zeer herkenbaar... Ik werk zelf voor een organisatiedie projectkampen organiseert (Idee Kids vzw) en zie regelmatig de eerste dag traantje. Ze zijn echter telkens hoogstens 5 minuten na het vertrek van de mama of papa al opgedroogd.
Schrale troost natuurlijk,want hun traantjes blijven natuurlijk wel de hele dag in je hoofd spoken...
Een reactie posten