Groot Ventje plooit een dik kussen dubbel.
'Wat denken jullie dat dit is? Twee driehoeken of een vierkant?'
'Dat ziet er iets driehoekigs uit,' speelt Mijn Liefste het spel mee.
'Mis! Kijk, het is een vierkant!'
'En wat zou je dan krijgen als je die driehoek in tweeën vouwt?' vraagt Mijn Liefste.
Het kussen is te dik om nog eens dubbel te vouwen, dus wordt er een vel papier bij gehaald.
'Dan krijg je wéér een driehoek' roept Groot Ventje uit.
'O wat gek,' zeg ik, zogezegd verbaasd. 'Als je een vierkant in tweeën vouwt krijg je een driehoek. Dan zou ik denken dat als je een driehoek in tweeën vouwt, je een tweehoek zou krijgen.'
'Een tweehoek bestaat toch niet!' roept Groot Ventje uit, verontwaardigd door zoveel domheid.
Ik geef niet op: 'Kan dat dan niet, iets met maar twee hoeken?'
Groot Ventje denkt even na.
'Ja, dat is een rechte streep,' zegt hij dan.
'En met één hoek?'
'Nee, dat kan niet,' zegt hij. En dan, even later: 'Maar met geen hoeken kan wel, dat is een rondje.'
8.10.07
Meetkunde
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Wow, wat een slim ventje....
Inderdaad, de grijze cellen werken goed ! Houden zo !
Dit is op de grens van: zal ik dit Einsteinventje geloven of niet? Ik geloof het wel, hoor, maar tóch...
Wij geloven onze oren regelmatig niet, Ted. Dan knijpen we eens in onze arm, maar neen, het is geen droom. Het is een kleuter met te goed werkende grijze cellen daarboven, en voor de rest de gebruikelijke vierjaarstestosteronpiek met bijbehorend gedrag, veel kuren en grillen, maar gelukkig ook veel lievigheid en ontwapenende ondeugendheid.
Een reactie posten