Kerstvakantie #6 >< Dino's kijken

Kleuterjongens hebben iets met dino's. 'Is het weer zo ver,' verzuchtte de kleuterjuf toen de eerste namaakdino's en dinoboeken meegenomen werden naar de klas. Ervaringsgericht onderwijs speelt in op wat de kinderen zelf aanbrengen, op wat de kinderen boeit. Brengen de kleuterjongens jaar na jaar na jaar dino's mee, dan doet de juf jaar na jaar na jaar iets met de uitgestorven reuzen - al is ze dan zelf allang geen kleuter van vier meer.
Ook thuis hebben de fascinerende beesten hun intrede gedaan, in de vorm van Playmobildino's, dinoboeken, dinopuzzels, dinobouwpakketten, dinotekenplannetjes. Groot Ventje lacht als ik een ervan een stegosaurus noem: 'Maar mama, dat is een triceratops, dat zie je toch aan zijn enorme nekkraag.' Hij vertelt honderduit over wat ze aten en hoe we dat eigenlijk kunnen weten, en over al hun verdedigings- en aanvalsattributen, stekels, nekkragen, hoorns, borstplaten, staartknotsen...
Waar konden we dan beter naartoe dan naar het Museum voor Natuurwetenschappen? De vernieuwde Galerij van de Dinosauriërs is het gedroomde uitje voor een kleuter van vier. Groot Ventje kijkt zijn ogen uit, terwijl ik snel mijn kennis opfris en geniet van de mooie museologische aanpak. Alleen het DinoCafé is geen aanrader - als we na ons museumbezoek snel een pastaatje willen eten is de rij wachtenden lang en blijkt de pasta, tot drie keer toe, nog ijskoud in het midden. Een cafetaria met één miezerig microgolfoventje is duidelijk niet voorzien op het kleuterdinosucces.