‘Waar is Tasja dan?'
Willa kijkt Nanne geschrokken aan. Ze rilt even en duwt haar hoed omhoog.
'Dat is een grote vraag,' zegt ze aarzelend. 'Niemand weet dat zeker. Ik denk dat je een mooi idee wordt. Een mooi idee in het hoofd van je moeder. En van je vader en van je zus. En van iedereen die jou lief vond.’
(Bart Moeyaert, Voor altijd, altijd)
Een mama, drie meisjes van elf, het ene moment wellicht een auto vol vrolijkheid, het volgende moment voorgoed weg.
Heel de week al word ik er telkens weer stil van.
Met het zien van het journaal vandaag kwamen de tranen, veel tranen.
Mijn mamahart leeft mee.
15.3.08
Een andere stilte
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Vreselijk nieuws, hé. Ik ben er ook helemaal stil van. Wat een zonde, wat een verlies. Drie levens die niet eens goed begonnen waren, ineens weg. Een mama, echtgenote en dochter, ook weg.
Je zou echt bang worden om in een auto te stappen met je kind :(
Een week later rijdt er iemand tegen mijn splinternieuwe wagen (en pleegt dan ook nog vluchtmisdrijf); ik heb nog nooit zo goed kunnen relativeren.
Ook ik keek met een krop in de keel naar het televisieverslag over dit ongeval.
Dergelijke nieuwsberichten doen mij denken aan de twee kinderen die op 8-jarige en 12-jarige leeftijd omkwamen in twee verschillende dodehoekongevallen. Aan de jonge kerel van 19 en zijn vrienden die verkoolde in zijn wagen en aan de immense kettingbotsing in Deinze waar ik even voordien zelf gelukkig heelhuids door de muur van mist geraakt was. Deze ongevallen gebeurden jaren geleden, maar ik kan ze nooit helemaal vergeten.
Bij de eerste zin dacht ik:"Huh, word ik aangesproken?" Ik moet dat boek eens bij de hand nemen, want 'Tasja' wordt toch niet vaak gebruikt (dacht ik).
Niettegenstaande, een in-triest verhaal :(
Een reactie posten