Twee jaar geleden lag ik rond deze tijd op de operatietafel. Terwijl mijn buik met zorg werd dichtgemaakt, verlangde elk vezeltje in mijn lichaam naar het kleine wondertje dat ik net al heel even tegen me aan had gevoeld, maar dat snelsnel met Mijn Liefste van het koude operatiekwartier naar de warme kraamafdeling werd gebracht. Ik verlangde ernaar hem in mijn armen te nemen, ik verlangde ernaar hem te voelen, dicht tegen mij aan, bijna zo dicht als hij daarbinnen tegen me aan was geweest, ik verlangde ernaar hem te zien, hem aan te raken, hem te ruiken. Tranen liepen over mijn wangen. Tranen van verlangen, van emotie, van liefde.
Nu worden mijn ogen weer nat. Ik denk aan die allereerste momenten. Ik denk aan het moment dat mijn bed eindelijk de kamer werd binnengereden, hoe ik mijn armen uitstrekte, hoe Mijn Liefste Klein Ventje erin legde, hoe helemaal goed het voelde, hoe ik mijn neus in zijn haartjes drukte. Nog ruik ik de zoete, warme geur van mijn lieve kleine nieuwe minimensje.
En ik denk aan hoe het nu feest is bij de onthaalmoeder, hoe er nu gelachen en gezongen en gedanst wordt, en ik denk: gelukkige verjaardag, Klein Ventje. En ik verlang, o wat verlang ik naar het moment waarop hij straks de kamer zal komen binnengestormd. Ik verlang ernaar hem in mijn armen te nemen, dicht tegen mij aan, mijn neus in zijn haren te drukken en hem hem te zoenen en te knuffelen.
27.3.08
Verlangen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Zo cliché, maar wat gaat het toch snel.
Hier nog een mama die op de operatietafel lag te wachten. Jammer genoeg moest ik nog anderhalve dag wachten voor ik mijn prinses kon zien en vasthouden. Snif snif.
Gelukkige verjaardag, Klein Ventje! En proficiat, Trotse Mama.
Dankjewel Ilse.
En anderhalve dag wachten, dat klinkt onmenselijk... Had jouw prinsesje zich zo vroeg aangemeld dan?
Neen hoor, maar tijdens de bevalling kreeg ze het moeilijk en moest na de spoedkeizersnede naar neonatologie omdat ze last had van slijmpjes en moeilijk ademde. De precieze reden weten we nog steeds niet; alles was vaag en troebel. En eerlijk gezegd was ik op dat moment blij dat ik even kon bekomen. Als ik er nu aan terug denk, heb ik het moeilijker dan toen. Gek hé.
heel mooi geschreven! heel mooi
Een reactie posten