dONS

Bij de post een klein wit doosje, een kraamcadeautje. Niet voor mijn Klein Ventje ditmaal, maar voor mij, een doosje poëzie, voor 'die kostbare snippertjes tijd die overblijven', lees ik in het begeleidende briefje. De poëziekaartjes zijn samengebonden met een doorzichtig lint, er zitten donzen veertjes onder. Het ademt de zachtheid en de breekbaarheid van nieuw leven.
Voorzichtig maak ik het pakje open en lees het eerste gedicht.

Wieg

Geur van honing
en jonge melk,
van een nestdiertje
dat slaapt.
Een ademhalen van dons.
En speurbaar
aan de neusvleugels
de geur van wat gebeurd is:
geboorte,
geheim.

Ida Gerhardt

Bekend, herkenbaar. Ik sluit de ogen en denk aan dat moment, vandaag net zeven weken geleden. De zoete, warme geur van een nieuw mensje, een nestdiertje boven op het kloppen van mijn hart.