Knuffellief

Ik haal Groot Ventje van school.
De rit naar huis wordt stilaan een heilig mama-ventjemoment, waar ik elke keer weer van geniet. Ons moment.
Vandaag stapt hij in de auto, gaat in zijn autostoel zitten, steekt zijn armen naar me uit.
'Mama?'
'Ja, Groot Ventje?'
'Ik vind jou lief!'
'Ik vind jou ook lief,' zeg ik, al half gesmolten.
'Ik vind jou héél lief!'
'En ik vind jou ontzettend lief!'
'En ik vind jou superlief!'
De glimlach die bij mijn mond begon heeft ondertussen bezit genomen van mijn hele lichaam.
'Ik vind jou fantastisch lief!' zeg ik.
'En ik vind jou knuffellief!'
De hele rit terug lijkt mijn auto vleugeltjes te hebben.