Bos

Groot Ventje zit op een school waar ouderparticipatie verwacht wordt.
Ouderparticipatie is de agenda's samenleggen, zuchten, de stapel deadlines bekijken, de wenkbrauwen fronsen, het hoofd schudden.
Ouderparticipatie is op een zonnige zaterdag met poetsgerief naar de school trekken terwijl je thuis een poetsvrouw hebt.
Ouderparticipatie is rennen tussen school en thuis en school en werk.
Ouderparticipatie is een stukje van het leven van je kind meemaken dat normaal aan je oog onttrokken blijft, een boeiend doorkijkje waar meestal een gesloten deur zit, een opstapje naar een extra portie betrokkenheid.

Gisteren liet ik mijn vertaling even voor wat ze was en reed ik, achter andere ouders aan, met drie kleuters op de achterbank richting bos. Nooit eerder had de auto zo vrolijk geklonken, vol gekwetter en gekwebbel en gelach. In het bos veertien uitgelaten, nieuwsgierige, onderzoekende kleuters, een zakje vol met bladeren in de kleur van het haar van de juf, half door eekhoorntjes opgegeten eikeltjes, een pad die op de vlucht sloeg voor zoveel vrolijk geweld, minuscule paddenstoeltjes tegen een stam die wel flatgebouwtjes leken. En helemaal voor niks daarbovenop een prachtig herfstweertje.

Genieten, ook dat is ouderparticipatie.