Uitroepteken

Ergens zijn wij, ervaren, door de literaire wol geverfde, verstokte lezers, iets kwijtgeraakt.
Een boek kan me zo bekoren dat ik er helemaal in opga, het kan me betoveren, verstillen, verontrusten, het kan me naar adem doen happen, het kan me op mijn lip doen bijten, het kan me in een roes brengen, helemaal van de wereld, of net elk vezeltje in mijn lichaam doen tintelen. Maar doorgaans blijf ik stil.
Groot Ventje spelt letters, plakt ze aaneen tot woordjes, plakt die aaneen tot korte zinnetjes. En dan gebeurt het, soms. 'd-a-a-r daar d-a-s das een d-o-o-s doos. Daar das een doos. O een uitroepteken.' Vervolgens galmt het door de woonkamer: 'Daar das een doos!' Een uitroep zoals uitroepen horen te zijn, luid en krachtig.