Een pakje rozijnen met een nog maar beperkte houdbaarheidsdatum.
Een halve zak oud brood.
Een zestal eieren die op moeten.
Daar zit maar één ding op: broodpudding.
Groot Ventje is meteen enthousiast en we bedenken wat er nog in kan.
Peperkoek. Twee Bob-de-Bouwerkoeken. Eén berenkoek. Honing. En omdat ik weet wat er gaat volgen, nog een extra lekker ingrediënt: chocoladebolletjes van Callebaut.
Groot Ventje weegt, giert, klutst, roert, geniet.
Als de broodpudding gebakken en afgekoeld is, vraag ik, zoals elke keer: 'Wil je een stukje?'
En zoals elke keer, schudt Groot Ventje het hoofd: 'Nee.'
Zelfs met chocoladebolletjes erin blijft het nee.
31.1.07
Wat de bakker niet kent...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Waarom niet? Doet Groot Ventje aan de slanke lijn? Lust hij geen rozijnen?
Omdat Groot Ventje niet alleen een Groot maar vooral ook een Eigenzinnig Ventje is :-)
En omdat hij zich in zijn hoofd heeft gehaald dat hij geen broodpudding lust - zonder die al ooit te hebben geproefd.
Dat hij al de respectieve ingrediënten (ja ook rozijnen- erg lekker vindt, verandert daar niks aan. Dat hij al de andere dingen die we al gebakken hebben, lekker vindt, ook niet.
Hij dnekt dat hij geen broodpudding lust, en dus wil hij die niet proeven...
Dat is behoorlijk slim van Groot Ventje, want waarschijnlijk heeft hij door dat broodpudding bedoeld is om oud brood, dat niemand meer wil eten, tóch door de strot te duwen. Anders dan bij overheerlijke wentelteefjes. Die kun je immers alleen maar maken als je genoeg oud brood hebt opgespaard.
Dat zou natuurlijk ook kunnen, Ted. Al doen andere ervaringen mij vermoeden dat we hier gewoon met een Kieskeurige Eter te maken hebben.
Uit je berichtje leid ik trouwens af dat niemand al ooit lekkere broodpudding voor je gemaakt heeft... Jammer! (Maar wentelteefjes zijn ook erg lekker.)
Een reactie posten