Afgelopen zaterdag zijn we aan het bouwen geslagen. Geen eigen huis (helaas), wel een appartementsgebouw, met een hoge trap om naar binnen te gaan, een glijbaan om het gebouw te verlaten, een zandbak om zacht neer te komen, en bovenop het flatgebouw oosters aandoende boogjes.
Plaats van het gebeuren: kunstenhuis Pantalone, verborgen achter een statige gevel op een verrassend rustig plein in het hartje van Brussel. Vijfentwintigduizend blokken, in hout en kleurige kunststof, klein en groot: Groot Ventje keek zijn ogen uit, zocht een plekje tussen de bouwwerken die andere bezoekers hadden achtergelaten in deze kleurrijke en immer veranderende blokkenstad en ging aan de slag. Ondertussen leefden ook de grijpgrage handjes van Klein Ventje zich uit.
Het was niet onze eerste kennismaking met de producties van Pantalone (Klein Verhaal over Liefde koester ik voorgoed, met dank aan Filip en Katrien), wel met het kunstenhuis. Een plek waar we nog vaak hopen te komen.
Plaats van het gebeuren: kunstenhuis Pantalone, verborgen achter een statige gevel op een verrassend rustig plein in het hartje van Brussel. Vijfentwintigduizend blokken, in hout en kleurige kunststof, klein en groot: Groot Ventje keek zijn ogen uit, zocht een plekje tussen de bouwwerken die andere bezoekers hadden achtergelaten in deze kleurrijke en immer veranderende blokkenstad en ging aan de slag. Ondertussen leefden ook de grijpgrage handjes van Klein Ventje zich uit.
Het was niet onze eerste kennismaking met de producties van Pantalone (Klein Verhaal over Liefde koester ik voorgoed, met dank aan Filip en Katrien), wel met het kunstenhuis. Een plek waar we nog vaak hopen te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten