Verzameld

'Maar wanneer die zelfgemaakte alien je binnenstebuiten keert, komt het besef dat je lijf, je leven, nooit meer hetzelfde zullen zijn. Nooit meer vrij van zorgen, nooit meer alleen.
En tegelijk is moeder worden vooral afscheid nemen. Van je vroegere zelf, en van elk kind dat uit je buik gekropen is. Het ontglipt je schoot, je handen en je leven. Je geeft het door, aan zichzelf en aan de wereld.
Moeders zijn doorgeefluiken, spannende doorgeefluiken in spannende lingerie.'

(Gerda Dendooven, moeder,)

Net uit: moeder, (met komma!), een bloemlezing die Gerda Dendooven heeft samengesteld rond moeders en het moederschap. Veel gedichten, maar ook brieven, lijstjes, een dagboekfragment, zelfs een tekst uit 1954 van het Wit-Gele Kruis over wat 'het voedende moedertje' moet eten. Een mooi boek, met sterke zwart-wit-rode tekeningen van Gerda Dendooven zelf, en prachtig vormgegeven door Gert Dooreman.
Een eigenzinnige bloemlezing is het geworden, ik had niet anders verwacht, met bekende en minder bekende en onbekende teksten, waarvan er sommige behoorlijk verrassen. Het moederschap is helemaal niet één grote roze wolk, en teksten van vrouwen laten een veel getroubleerder relatie met hun moeder zien dan die van hun mannelijke collega's, waar het voetstuk veel minder ver weg is. Een prachtige ontdekking: het gedicht 'Moeder dicht' van Annie M.G. Schmidt: 'Je moeder zou een Shakespeare kunnen zijn./ Ze is het niet. Dat komt door jouw gedrein.'
Verrassend ook, de inleiding van Gerda Dendooven, met enkele uitspraken die gedachten als dominosteentjes tegen elkaar laten vallen in mijn hoofd. '