Ofwel...

Als er een monster is geboren, kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel is het een 'verweg-in-de-wouden'-monster of een 'onder-je-bed'- monster. Als het een 'verweg-in-de-wouden'-monster is, dan is het verhaaltje uit. Maar als het een 'onder-je-bed'-monster is, dan kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel eet hij je op ofwel word je vriendjes met hem en neem je hem mee naar school. Als hij je opeet, is het verhaaltje uit. Maar als je hem mee naar school neemt, dan kunnen er twee dingen gebeuren... Enzovoort, enzovoort.
Laat het me maar meteen zeggen: de illustraties vind ik vreselijk. Daar komt nog bij dat de vormgever heeft willen spelen met de typografie, een poging die naar mijn smaak volledig ontaard is in veel te opvallende, schreeuwerige kernwoorden. De beste typografie is onzichtbaar, wie zei het ook alweer?
Ik had het boek dan ook bijna weggelegd. Dat heb ik gelukkig toch niet gedaan, want de tekst is érg leuk. Eigenlijk doet de opbouw een beetje denken aan een stroomdiagram: het verhaal kan steeds twee kanten uit. Bij de ene keuze is het verhaaltje uit, bij de andere volgt een nieuwe tweesprong. Een techniek die heel veel spanning oproept en benieuwd maakt naar hoe het verder zal gaan. Op het eind wordt er weer een monster geboren. En dan kunnen er natuurlijk twee dingen gebeuren... 'Dan is het verhaal weer bij het begin!' roept Groot Ventje, en hij vervolgt: 'Ofwel is het een verweg-in-de-woudenmonster, ofwel...'
Een heerlijk voorleesboek!