Poezenliefde

In tegenstelling tot zijn mama heeft Klein Ventje iets met poezen. 'Poe!' is een van zijn eerste woordjes, en als hij een van de buurtkatten door onze tuin ziet lopen, staat hij te wiebelen van opwinding. Zelfs zijn boekensmaak wordt er mee door bepaald.
Een van zijn favorieten van het moment is Ik heb geen tijd van Helen Stephens. Kleuter Katy roept dat het eten klaar is, maar poes Charlie heeft het veel te druk met spelen: hij regelt het verkeer, hij verkent als een ware astronaut de ruimte, verkleedt zich als monster... Zelfs de lekkerste poezenhapjes kunnen hem niet verleiden... Tot hij plots zijn maag voelt knorren. De prenten zijn kleurrijk, maar erg vlak, en zeggen me weinig - op een tweetal pagina's na, waar de compositie speelser en minder statisch wordt en enkele leuke details de aandacht trekken.
Klein Ventje laat zich duidelijk bekoren door de kleurenrijkdom en gaat op elke pagina enthousiast op zoek naar de poes, en vervolgens naar autootjes, neuzen, schoenen, olifante, giraffen...