Altijd wonderlijk

Enkele maanden geleden vroeg een van de straffe madammen van Boekieboekie me, voor het door hen gekaapte nummer van Leesgoed, naar mijn favoriete voorleesboek. Geen gemakkelijke vraag. Er zijn zoveel mooie boeken, zoveel gekoesterde leesmomenten, zoveel verhalen die ik nog wil delen met mijn Ventjes. Heerlijke prille voorleesherinneringen heb ik aan Zomaar was je geboren en aan Maan, waar ben je?, maar evengoed kijk ik uit naar het moment dat de humoristische en soms gruwelijke boeken van Roald Dahl uit de kast kunnen en de gevoelige verhalen van Astrid Lindgren, het moment dat ik de spanning van De brief van de koning of van De langste weg in mijn stem kan leggen, of dat ik het poëtische en wondermooie De Wissewaswinkel kan voorlezen.
Eén favoriet voorleesboek - als ik onlangs niet een hoop mensen had overvallen met de vraag naar één favoriet Astrid Lindgrenboek, ik zou het een oneerlijke vraag vinden. Maar kom, het moest. Na veel nadenken kwam ik tot de conclusie dat er eigenlijk inderdaad maar één antwoord mogelijk was en ik schreef: 'Misschien wisten zij alles van Toon Tellegen. Of je ze nu voorleest aan je liefste, aan het wonder dat in je buik groeit, aan je kleuter van vier, of ze zelf voorgelezen krijgt op een zwoele zomeravond: deze dierenverhalen blijven verwonderen en bekoren. Soms melancholisch, vaak absurd, schijnbaar vanzelfsprekend maar zo buiten-gewoon, en altijd wonderlijk.'
Sinds gisteravond kan ik daaraan toevoegen dat het ook erg aangenaam is deze dierenverhalen, ditmaal uit Post voor iedereen, voorgelezen te krijgen als je 's avonds ziekjes en rillerig in bed ligt, met het dekbed tot onder je neus en een kersenpitkussentje tegen je buik. Met dank aan Mijn Liefste, de voorlezer van dienst.