Een tijdje geleden fronste ik nog bij het vroege verschijnen van strooigoed in de warenhuizen, nu Groot Ventje en ik samen op de bank naar de intrede van de goedheiligman in Antwerpen zitten te kijken, lekker dicht tegen elkaar aangeknuffeld, ben ik weer helemaal verloren. Ik denk de commercie weg en kijk naar de ogen van Groot Ventje die groot worden als de stoomboot aan de kade aanmeert en de sint schermgroot in beeld komt. Hij wiebelt van opwinding bij de gedachte dat 'die hele onderkant van die boot vol pakjes zit, hé mama?', en zucht hoorbaar opgelucht wanneer Sinterklaas aankondigt dat er dit jaar geen stoute kinderen waren. Ik glimlach om zoveel herkenbaars, glimlach om de gekoesterde herinneringen. Sinterklaas is pure magie. Ik hoop dat die nog een tijdje mag duren.
17.11.07
Magie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten