Papa wordt krokodil

Ondertussen zagen we op het Rode Hond-festival ook de voorstelling De reuzenkrokodil en Mijn vader, en is in Antwerpen de Boekenbeurs van start gegaan, met een veel te drukke openingsavond, waar Groot Ventje verrukt was over het échte huis van Jules, maar vooral toch een parcours uitstippelde dat ons van het ene kommetje met chips naar het andere dienblad met hapjes leidde.
Mijn vader, een bewerking van het verhaal van Toon Tellegen door slagwerktrio Triatu, verraste door de kunde van de slagwerkartiesten, maar de wisselwerking met de vertelde verhalen viel me wat tegen.
Dan liever De reuzenkrokodil van MaxTak, naar het prentenboekvan Roald Dahl. Wat een feest! Vader, moe na een dag hard werken, wil zijn tienkoppige kroost het liefst zo snel mogelijk onder de wol om eindelijk bij een lekker kopje thee zijn krant te kunnen lezen. Maar dat is buiten de kinderen gerekend. Zij zijn nog lang niet van plan te gaan slapen. Hij vertelt ze dan maar het verhaal van de reuzenkrokodil, die uit de rivier komt en naar de stad trekt om een lekker mals jongetje op te peuzelen. Op zijn weg ontmoet hij verschillende dieren die hij vertelt van zijn slimme plannetjes waarmee hij kinderen zal verschalken. Stilaan nadert hij de stad.
René Groothof is werkelijk schiterend als goeiige, vermoeide vader én als de gemene krokodil 'vol slimme streken en stiekeme plannetjes' waarin hij vertellend steeds meer verandert. Zijn mimiek is geweldig, de liedjes die hij zingt zijn uitnodigend en worden begeleid door het veelzijdige orkest MaxTak, voor de gelegenheid uitgedost in pyjama en nachthemd. De muzikanten spelen de rollen van de kinderen, maar zetten ook een prachtige muzikale prestatie neer. Een uur lang is het griezelen én lachen geblazen, maar vooral ook genieten van de prachtprestatie van Groothof. Een heerlijke voorstelling!