Appeltuinkerst

Als ik aan de school van Groot Ventje denk, is een van de eerste woorden die met te binnen schieten: warm.
Dan denk ik aan die eerste warmte die we leerden kennen: de hartelijkheid van de eerste juf, een godsgeschenk voor een kleuter die zijn eerste schoolstappen zet.
Dan denk ik aan de samenhorigheid tussen groot en klein, aan het onderling respect dat geen papieren woord is.
Dan denk ik aan de feestelijk gevierde verjaardagen, het enthousiasme van de projectvoorstellingen, maar evengoed aan het goede gevoel van elke dag.
Dan denk ik aan de vrijdagmiddagen, de hele school in een grote kring verzameld in de monumentale hal, waar de week door iedereen wordt afgesloten met muziek.
Dan denk ik aan deze vrijdagmiddag, met kerstliedjes en nieuwjaarswensen, aan kinderhanden die viool en cello en accordeon speelden, aan een kleuter van vijf aan de piano, en daarna warme choccolademelk en cake aan feestelijk versierde tafels.
Met verkleumde handen maar warm vanbinnen stapten we de auto in, de kerstvakantie in.