Nog eenmaal
Nog eenmaal om precies te zijn
zou ik een kind willen baren
het ritueel van de ogenblikken
in mij opslaan
als in een gouden kooi
het lichaam dat zich opent
om zwijgend dicht te gaan
in de trance
van het afgebakend moment.
Te weten dat ik
vrouw ben en niet zomaar
vermoeid van steeds weer
stappen over zebrapaden
met kinderen in donker
uniform en boekentassen
vol verzamelingen.
Straks de quiche lorraine
op tafel en schoenen poetsen
voor het vertrek
de brooddoos met het gebakje
het springtouw
voor de middagpauze.
Nog eenmaal wil ik
wakker worden
met het weke lijfje
aan mijn weke mond.
Het hart
op het hart.
(Jo Gisekin)
Neen, dit is géén aankondiging. Dit is herkenning, dit is het leven zoals het is, mét kinderen. Met het stappen over zebrapaden en de boekentassen en de knikkers en de pasta en de jassen en mutsen en de brooddoos vol boterhammen en een koek. En de vermoeidheid. En met het weemoedig terugdenken aan die eerste wonderlijke momenten en het wellicht altijd durende onbestemde verlangen en het weke gevoel bij het zien van een bolle buik of een pril minimensje.
28.3.08
[Wijvenweek] Het leven zoals het is, met kinderen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Mooi! Ja, eens een mama verlang je waarschijnlijk altijd een beetje naar 'nog één keer'. Hoewel ik er bijna helemaal zeker van ben dat het bij eentje blijft. Denk ik...
Heel herkenbaar, inderdaad. Dat gevoel heb ik vaak, vooral als ik van een kraambezoek terug kom.
Nostalgie, misschien?
Inge
Zelf heb ik dat verlangen naar 'nog een keer' nochtans helemaal niet. De eerste keer was zó mooi - ik ben negen maanden zalig zwanger geweest, heb niks ongemakken gehad, voelde me negen maanden super- en heb nu het gevoel dat een tweede keer dit gewoon niet meer kan evenaren.
@Mother of a Princess: ik weet ook wel zeker, voor zover je ooit zeker kunt zijn, dat het hier bij een Groot en een Klein ventje blijft. Maar het onbestemde verlangen blijft...
@Inge: nostalgie, heimwee, weemoed, het besef dat zwangerschap en geboorte zulke unieke ervaringen zijn die wellicht nauwelijks te evenaren zijn?
@Veerle: Ik ben negen maanden zalig zwanger geweest en kreeg er een zeer moeilijke arbeid, en uiteindelijk keizersnee, bovenop. Na een tijdje was er een levensgroot verlangen om dat wonder nog een keertje mee te maken. Toen kwam er een ontzettend lastige zwangerschap, met serieuze complicaties voor mij, gelukkig niet voor Klein Ventje, en weer een keizersnee. Klein Ventje was nog geen dag oud en ik voelde al heimwee bij het zien van de bolle buikjes van andere vrouwen...
gek hoor, ik kom hier via via langs en zie ik hetzelfde gedicht als op mijn blog (ik plaatste het wel pas in april), Hugo Claus kwam bij mij ook aan bod én het zomeruur
ik ben van hetzelfde geslacht, wel een tikkeltje ouder...
En nog veel gekker - ik ontdekte gisteren jouw blog.
(En ik ben ooit met Klein Ventje zo goed geholpen door een van je toenmalige collega's...)
Heb zojuist een weekendje Parijs gewonnen . Ik heb de tckets en de reservatie al binnen. Als je ook wil winnen gewoon aanmelden op hun nieuwsbrief.
[url=http://www.vakantiestart.info]
vakantiestart[/url]
Een reactie posten