[Wijvenweek] Woelige branding

Mijn Liefste slaapt.
Ik kijk naar hem.
Zijn lijf een onwankelbare rots in de branding.
Anders dan het mijne is zijn lichaam niet onderhevig aan hormonen, jojo's, scherp door alles heen snijdende buikpijn, cyclussen, vochthuishoudingsperikelen, biologische klokken, volle maan, kiloterreur, emotionele roetsjbanen, onverklaarbare kwaaltjes. Rots, ja. Maar branding? In een kalme zee is het makkelijk niet te wankelen.
De mijne raast en kolkt, woeilig, onberekenbaar.
Dan doe ik mijn ogen dicht, leg mijn hand op mijn buik.
Ik word overspoeld door herinneringen.
Het wonder dat hier, onder mijn hand, vorm kreeg, het hartje dat begon te kloppen onder mijn hart, het nieuwe leven dat hier groeide: iets prachtigers bestaat er niet.
Mijn woelig, onberekenbaar wijflijf: mijn warm, onwankelbaar moederlichaam.