Ik lees tegenwoordig in stukjes en beetjes. Nu enkele bladzijden, straks, of morgen, weer een paar. Een hoofdstuk uitlezen in één keer is een feest.
Zo lees ik nu Het Grote Misschien. Al een week. Al van bij de eerste bladzijden ben ik zeer aangenaam verrast door dit Amerikaanse debuut, maar gisteravond, ergens halverwege het boek, stokte mijn adem. Dit verhaal had me helemaal bij de strot. En dus las ik, las ik, las ik. In tijden waarin slaap een zeer kostbaar goed is, was dat wellicht niet het meest verstandige wat ik kon doen, maar het móést. Het verhaal stuwde me voort, onontkoombaar. Nu is het uit, maar het zit nog in me, ik ben er nog helemaal vol van.
Op de achterflap wordt verwezen naar 'die andere sensitieve, maffe en onvergetelijke jongvolwassenen uit The Catcher in the Rye en Dead Poets Society'. Geen onterechte opmerking, inderdaad, maar ik moet spontaan denken aan die andere adolescentenroman, die me zo'n twintig jaar geleden dooreenschudde. Een boek over die tijd in het leven van een jongvolwassene waarin alles voorgoed anders wordt en niets nog is zoals het was en leek. Hoofdpersoon en ik-verteller Miles Halter is misschien nog net geen Hal Robinson, maar als vertelstem kan hij tellen. Debutant John Green zet schijnbaar moeiteloos een prachtig, herkenbaar en bijzonder levensecht portret neer van een groepje adolescenten die hun weg zoeken in het leven. Dat op zich maakt van Het Grote Misschien al een fascinerende leeservaring. Het intrigerende personage Alaska - Ze had me alles geleerd wat ik over rivierkreeftjes en zoenen en roze wijn en poëzie wist. Ze had me anders gemaakt. - en het adembenemende verhaal maken het voor mij onvergetelijk.
30.5.06
Bij de strot
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Het is inderdaad een prachtig boek!
Misschien vind ik het zelfs nog een ietsje mooier dan dat andere boek.
Ha, dat andere is een jeugdliefde, het boek waarmee voor mij alles anders werd. Heilig dus ;-)
I don't speak Dutch, and you may not speak English, but I just wanted to say that I put your comments into Babel fish, and even in the weird babelfishy translation, your post was still very beautiful and heart-warming, and I'm so glad that you had a chance to read "het grote misschien." I still can't believe it's being read in Dutch!
Best,
John Green
Hi John,
What a surprise to find a comment by the author himself :-)
Here you go, I hope my rapidly done translation makes a bit more sense than your babelfishy one...
Nowadays I read in bits and pieces. Some pages now, some soon, in a couple of hours, tomorrow. To read a chapter to the end in one time is a treat.
In that way I am now reading Looking for Alaska. I have been reading it a week already. Already from the first pages I have been agreeably surprised by this American debut, but yesterday evening, somewhere halfway the book, my breath stopped short. And so I read, read, read. In times in which sleep is very precious good, that might not have been the wisest thing to do, but I just had to. The tale pushed me along, inescapably. Now I have finished it, but it’s still in me, I am still full of it.
The back cover refers to ‘those other sensitive, crazy and unforgettable young adults from The Catcher in the Rye and Dead Poets society’. Not an unjust observation, indeed, but I immediately thought of that other young adolescent novel, which shook my world some twenty years ago. A book about that time in the life of a young adult in which everything changes for good and nothing still is how it was and seemed. Protagonist and I-narrator Miles may just fall short of Hal Robinson, but as a narrative voice, he impresses. First-time author John Green seemingly effortlessly puts down a splendid, recognizable and particularly lifelike portrait of a group adolescents who search their way in life. That in itself makes Looking for Alaska already a fascinating reading experience. The intriguing character Alaska and the breathtaking story make it unforgettable for me.
PS Is the reference to this other YA novel clear to you?
Een reactie posten