Klein Ventje zit in het midden van de woonkamer in zijn babystoeltje zomaar wat rond te kijken. Er klinken lachjes, kirretjes, geluidjes waarvan geen mensentaal ooit de schoonheid in een woord heeft kunnen vatten. Een en al vrolijkheid, verrukking, verwondering. Zo mooi en eenvoudig kan het zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten