Feodoor

Feodoor heeft zeven zussen,
zeven grote drukke zussen.
Daar zit Feodoor dan tussen.
Nou, ik geef het je te doen.

Zo begint Feodoor heeft zeven zussen van Marjet Huiberts, met illustraties van Sieb Posthuma. Gisteren hebben Groot Ventje en ik erin zitten lezen en kijken, en wat een feest was dat.
Zeven grote zussen, dat is bezorgdheid, bemoeizucht en betutteling in zevenvoud. Zeven keer ingestopt, eenentwintig nachtzoenen, zeven appeltjes en eenentwintig Donald Duckjes als hij ziek is, zeven thermometers in zijn mond, en zeven plunjezakken als hij gaat kamperen. Maar als Feodoor jarig is, dan is het feest. Zevendubbel feest!
De verzen in dit boek lezen meestal erg lekker, af en toe loopt er eens een zin mank, maar dat kan de voorleespret nauwelijks drukken, zo aanstekelijk zijn de herhalingen en de overdrijvingen waar de tekst bol van staat. Die overdrijving heeft Sieb Posthuma prachtig weten te vatten in zijn illustraties. Dat zeven zussen van het goede te veel is, spat op een humoristische en uitbundige manier van de pagina's af.
Een lees- en luister- en kijkfeest was het gisteren. En dat zal het met dit boek nog wel vaker zijn, vermoed ik.