2007

Make three wishes and they shall all come true. Make three hundred and I will honour every one.

Jeanette Winterson, Written on the Body

Mijn wens, voor jullie: Veel liefs. En warms. En goeds.

Dag 2006

Welkom: Klein Ventje - Afscheid: Opa - Boeken: This Is All van Aidan Chambers, Ons derde lichaam van Edward van de Vendel, Schijnbewegingen van Floortje Zwigtman - Verveling: drie maanden liggen wachten - Ontdekking: bloggen - Plek: ons bed, op een zondagochtend, groot genoeg voor vier - Heimwee: Toscane, Amsterdam, Parijs - Muziek: Barbara, Bach, Indochine - Lekker: de zoete, warme geur van een nieuw mensje - Confronterend: Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan - Mooi: het licht van de avondzon op de bakstenen muur van ons huis - Heuglijk: de warmte van vriendschappen - Ontzetting: Brussel 12.04, Antwerpen, 11.05 - Ook lekker: mascarpone met in aceto balsamico gemarineerde aardbeien, de cake van kraamhulp E. - Wonder: alles in het klein

Merci

Oma maakt een pakje open. Een doos vol chocolaatjes. Groot Ventje leest: 'M-èèè-r-c-i. Dat is Engels om dankjewel te zeggen.'

Gouden randje

Vrijdagen hebben op de school van Groot Ventje altijd een feestelijk tintje. Dan wordt de dag - en de week - afgesloten in de monumentale hal, alle kinderen in een wijde kring, en elke klas brengt een liedje. Daarna stormt iedereen het weekend in.
Gisteren was het extra feestelijk. Extra veel ouders, aan elke klasdeur een feestelijk gedekte tafel, door de kleuters versierde kerstbomen, kaarsjes. De klassen zongen hun liedjes, en enkele kinderen haalden hun instrument tevoorschijn. Zeven-, acht-, negenjarigen die op hun cello, viool, piano kerstmuziek speelden: de hall hield zijn adem in. En daarna warme chocomelk en cake - koekjestaart die ze zelf gemaakt hadden voor de kleuters - aan de feestelijke tafels, en wensen die alle kanten op vlogen. Honderden wensen gingen ook, aan witte ballonnen, de lucht in, een kleine bijdrage aan Music for Life.
Na zoveel warms en moois repten Groot Ventje en ik ons naar de andere kant van Leuven. Afspraak met mijn Liefste Vriendin, die enkele jaren aan de andere kant van de wereld woont, maar met man en klein ventje hier komt feesten. Het weerzien was, als altijd, warm. Terwijl Groot Ventje wachtte op de Pannenkoek Die Maar Niet Kwam, babbelden wij bij, over de kinderen, de kinderziektes, de groeicurven, de eerste stapjes en de kleuterklas, het werk, de plannen, de mannen, de moeders en schoonmoeders. Vanbinnen werd ik een en al glimlach.
Sommige dagen hebben écht een gouden randje.

Gebrabbel

Brabbelen, daar deed Groot Ventje niet aan mee. Tot de eerste woordjes kwamen heerste de Grote Stilte.
Klein Ventje laat de klanken uit zijn mond rollen als waren het zijn favoriete stukken speelgoed. Ik word er vrolijk van, en met elk klankje word ik verliefder.

Pril

Er broeit al langer iets in het hoofd van Groot Ventje.
Nu komt het er stilaan uit.
Letters, eerst een voor een, dan langzaam na elkaar, en dan als een ware aha-erlebnis, de herkenning.
Een pril begin.

Kerstmarkt

Kerstmarkt met zijn tweetjes, dat is een eerste keer halt houden bij een snoepkraam, verlangend staan kijken naar de chocolaatjes en niet kunnen kiezen welke vijf er in het zakje mogen.
Dat is van op een afstandje naar de kerstman in zijn houten huisje kijken, maar toch niet dichterbij willen.
Dat is veel gekriebel in de handjes en weinig aanraakbaars.
Dat is in een verwarmde tent een reuzenpannenkoek eten en kijken hoe het buiten snel donkert en de lichtjes van het plein een feest maken.
Dat is onze handen in elkaar slaan om ze aan elkaar te warmen.
Dat is een zoet koekje proeven en een veel te pikant sausje.
Dat is plots zeggen: en nu wil ik naar huis.

Ker(st)mis

Terwijl ik naar de school rijd, bedenk ik: vanavond is het Mama-en-Groot-Ventje-tijd, dat was alweer veel te lang geleden. Tijd voor ons tweetjes.
Als we even later uit de parkeergarage de winterkou in stappen, het grote plein in het hart van de stad op, zegt Groot Ventje: 'Hier was het een andere keer kermis, he mama?'
Ik knik.
Hij straalt: 'En nu is het hier kerstmis.'

Uitkijktijd

December is afteltijd, elke ochtend mag Groot Ventje een deurtje openmaken van de adventkalender. Het is ook uitkijktijd: elke ochtend wiebelen zijn voetjes en flapperen zijn handjes van opwinding en ongeduld, wat zal de verrassing van de dag zijn?
Ook ik maak elke dag een deurtje open. Dat van de blog van Villakelbont. Ik kijk reikhalzend uit naar nieuwe tekeningen van Sebastiaan van Doninck. Niet elke dag zit er iets nieuws achter het deurtje, dan kijk ik gewoon weer even naar zijn Pinocchio's en Alices, en is de dag weer mooi begonnen.

Vooruit

Achteruitkruipend was de wereld van Klein Ventje al een woonkamer groot. Maar het is een uitgemaakte zaak: vooruit gaat sneller, en met die beweging hebben ook de concepten doelgerichtheid en koppigheid hun plaats stevig verankerd in het bestaan van Klein Ventje. Streng opgeheven vingers, al even streng uitgesproken neens, gejammer van Groot Ventje die zijn speelgoed bedreigd ziet, kussenbarricades: niets houdt Klein Ventje nog tegen in zijn gestage tocht naar zijn doel.

Pointe

Al heel lang staat Mijn tuin, mijn tuin in mijn boekenkast. Jaren geleden gekocht, gelezen, gekoesterd. Nu haal ik het boek uit de kast en lees het met Groot Ventje. Ik geniet weer. Wat bijzonder is, behoudt zijn glans. Ook Groot Ventje lijkt ervan te houden. Nu al enkele avonden lees en herlees ik de geestige tekst van Ted van Lieshout, terwijl we naar de prenten van Daan Remmerts de Vries kijken. Als ik, nieuwsgierig naar hoe dit boek in zijn hoofd leeft, Groot Ventje vraag waarover het gaat, antwoordt hij: 'Voor het kindje is de tafel in de tuin een tafeltje, maar voor de poes is dat een dak want zij kruipt eronder.'