In het Kinderziekenhuis van het universitair ziekenhuis Gasthuisberg gebeuren veel fijne en mooie dingen met kinderboeken. Die mogen wel eens extra belicht worden in een artikel, en dus trok ik naar het Kinderziekenhuis.
Natuurlijk zou het me vijf jaar geleden ook aangegrepen hebben.
Natuurlijk zou ik vijf jaar geleden ook kippenvel hebben gekregen op bepaalde afdelingen.
Maar nu lijkt het alsof ik de pijn en het ongeluk nog scherper aanvoel.
Nu komt het zo dichtbij, niet meer af te schudden.
En wanneer ik voorbij de afdeling neonatale zorgen kom en de klaarstaande couveuses zie en het gehuil van prille minimensjes hoor, word ik week, word mijn buik week.
Mama worden doet vreemde dingen met een mens.
1.2.07
Kinderziekenhuis
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Mama of papa worden doet ook merkwaardige dingen met recensenten en andere beoordelaars.
Is dat zo, Ted?
Moet ik me nu aangesproken voelen?
Nee! Ik bedoel het zeer in het algemeen. Ik heb het zo vaak meegemaakt dat als mensen, die werkzaam zijn in een branche waar men met kinderen te maken heeft, zelf kinderen krijgen, hun oordeelvermogen verandert, waarbij die kinderen een soort ijkpunt worden.
Het is een neiging die ik ook wel eens bij mezelf bespeur hoor. Maar ik probeer me er ook bewust van te blijven, en ik ben me er hoe dan ook van bewust dat ik een mening heb en dat het vreemd zou zijn als die steeds zou samenvallen met die van mijn Ventjes.
Een reactie posten