Dag

Ik was een tiener, en ik genoot van zijn spitsvondigheid in Babylonië, ik lachte om zijn gekheid in Wedden Dat, ik werd warm vanbinnen bij de schijnbaar achteloze verwijzingen naar zijn Frank, tranen liepen over mijn wangen bij het toneelstuk Een nieuwe dood, uitgezonden op een ontieglijk laat uur, toen mijn ouders allang naar bed waren en ik het geluid zo zacht mogelijk had gezet.

In Amsterdam is vandaag afscheid genomen van een man die me tal van aangename televisiemomenten heeft bezorgd, een man vooral ook van wie ik me kan voorstellen dat hij een erg warm en fijn en bijzonder mens is geweest.

Dag Jos Brink.