27.9.07

De onzichtbare vormgever

Het is een vreemd berichtje in de krant.

'Reinaart de Vos (de felle met de rode baard)' van Henri van Daele is officieel een van de mooiste boeken van vorig jaar. De Plantin-Moretusprijzen, een initiatief van de Vlaamse Uitgevers Vereniging en het Plantin Genootschap, bekronen werken die zich onderscheiden door hun verzorgde vormgeving, illustratie en grafisch-technische productie. Bij de kinder- en jeugdboeken won Reinaart de Vos (de felle met de rode baard) van Henri van Daele.
De Plantin-Moretusprijzen bekronen de mooist uitgegeven boeken van het jaar. Niet de mooiste teksten of verhalen, neen, de mooiste boeken als object. En wat is het enige wat de krant vermeldt over het winnende kinderboek? De auteur. Die heeft weliswaar voor een sprankelende bewerking van het klassieke verhaal gezorgd, maar met hoe mooi dit pareltje eruitziet, heeft hij weinig te maken. De namen van de illustrator en de vormgever blijven vreemd geoeg onvermeld.
Daarom: illustrator Klaas Verplancke en vormgever Peer de Maeyer hebben deze prijs dubbel en dik verdiend. Klaas Verplancke maakte prachtige illustraties die op onnavolgbare wijze het sarcasme en het surrealisme van de tekst lijken te vatten. Hij is erin geslaagd, met behoud van zijn eigen stijl, een nieuwe invulling te geven die de middeleeuwse oorsprong van het Reinaart-verhaal respecteert. Het gebruik van een beperkt, nogal zacht kleurenpalet geeft de illustraties iets klassieks en zorgt voor een rustige aanblik.
Dat doen ook de klassieke bladspiegel, het stevige papier en het gebruik van ornamentjes en patronen. 'De ingrediënten van een oerdegelijk product', heet het in het juryrapport. Toch geven net die patronen en ornamentjes het boek tegelijk ook een speelse lichtheid, die perfect aansluit bij het spottende karakter van de tekst. Vormgevers opereren meestal in de schaduw, en goede vormgeving is vaak onzichtbaar - maar met deze uitgave verdient Peer de Maeyer het om eventjes in de schijnwerpers te worden gezet.

1 opmerking:

Peer zei

Bedankt, Karin,

Het was me ook al opgevallen dat er overal namen vergeten worden...
Misschien moet ik ervoor ijveren om binnen een tiental jaar de naam van de vormgever een prominente plaats op de cover te geven (in navolging van mijn vader). Ik steek jouw pluim met veel plezier op mijn hoed.

De onzichtbare